Menzis

De gezamenlijke zorgverzekeraars maakten vorig jaar een winst van 1,25 miljard euro. Menzis kondigde aan haar deel van de winst te gebruiken om extra ziekenhuizen te sluiten.
Het moeten grote denkers zijn, daar bij Menzis, geniale geesten. Te groot voor mij, veel te groot voor mij. Als ze hadden aangekondigd de winst te gebruiken om extra ziekenhuizen te ópenen had ik het kunnen snappen. Nu schiet mijn armetierige logica tekort.
Hóé geniaal ze zijn, daar bij Menzis, mocht ik ook aan-den-lijve ervaren. Ook hier blijkt dat ze genialer zijn dan hun klanten, dat de denkers van Menzis ons verzekerden verre overstijgen. Ik kreeg namelijk plots mijn pillen uit Den Haag. Nu is Den Haag voor mij zeker 200 kilometer verderop, en wij hebben een prima apotheek in ons kleine stadje - maar om redenen waar ik dus te klein voor ben om te begrijpen kwamen ze nu uit Den Haag. Ongevraagd. En daar begint de ellende, want ik had die pillen niet meer nodig. En het was ook nog een hoeveelheid die mij op-zich al ziekmakend leek - de Haagse apotheek stuurde voor negen maanden en een klein vermogen pillen.
Die stuurde ik dus terug. En dat is dom. Want een maand later bleek dat Menzis mij toch liet betalen voor die pillen. Na enig heen-en-weer gebel bleek de reden: de Haagse apotheek had de retourzending niet ontvangen. Nu stuur ik al 40 jaar pakjes en post op en het komt altijd aan, maar nu dus niet: de Haagse apotheek wist van niets. Dus moet ik betalen.
Hoe moeilijk kan het zijn, Menzis. Mijn apotheek bevindt zich op zes minuten fietsen en bij meningsverschillen zoeken we dat met een kop koffie samen even uit. Maar hier hebben de denkers van Menzis een kolossaal foutgevoelig systeem opgezet en inderdaad, wat fout kan gaan gaat fout. Hoewel Menzis sportief toezegt de kosten voor eigen rekening te zullen nemen is dat vijf maanden later nog steeds niet geregeld - ik begin binnenkort aan het zesde telefoontje met Menzis. Aan de mensen die ik dan aan de lijn krijg ligt het niet, die zijn stuk voor stuk goedwillend en behulpzaam - waar het aan ligt zijn die te grote denkers.
Kijk Menzis. Wij hebben een apotheek in ons stadje en die willen we graag houden. Voor een handjevol muntjes verkoopt u uw ziel - pardon, klanten - aan een apotheek uit Den Haag, met als gevolg dat uw winst toeneemt (want daar zal het wel om gaan) en u met die winst nog meer ziekenhuizen kunt sluiten. Want dat uw klanten af en toe in het ziekenhuis terechtkomen is iets waar uw grote denkers zo hun bedenkingen bij hebben: zoiets kost geld, en daar wilt u graag nog even over nadenken.
En nu ik toch bezig ben: zou u mij eens willen raadplegen over wat je mogelijk ook met die winst zou kunnen doen? Ik pas weliswaar niet echt tussen uw grote denkers maar onderdeel van mijn plan is om die grote denkers te sluiten - en ziekenhuizen open te houden. Voor het bedrag van slechts twee van die grote denkers mag u mij twee keer per jaar raadplegen. De winst brengen we terug naar nul - waarom zou een zorgverzekeraar winst maken - en uw hoogste leidinggevende krijgt één dag de tijd om dit plan uit te werken. En als hij/zij dat niet kan in 24 uur zetten we hem/haar er uit. Dat zal een winst opleveren!
Iets zegt me dat u daar niets voor voelt, u heeft het wel genoeglijk zo, met die grote winsten - eh denkers - bij elkaar, die hele mooie plannen maken voor hun klanten - eh, voor hun aandeelhouders, of wie er verder ook vandaar gaat met de centen van een ander.
Van 1,25 miljard euro kun je namelijk hele interessante dingen doen. Voor uw klanten. Ja, voor uw klanten ...

O, en als u zo graag wilt sluiten: die postorder-apotheek in Den Haag. Sluiten.