Zitting 3

Hij is er niet. Hij heeft veel redenen om niet te komen. Maar of hij de echte reden ook kent valt te betwijfelen. Hij heeft een rotjaar achter de rug. Alles wat hij opgebouwd had is hij kwijtgeraakt. Hij had al veel verlof, maar nu niet meer. En hij is een paar belangrijke kontakten kwijtgeraakt, die geloven niet meer in hem. Maar vooral is hij zijn zelfvertrouwen kwijt – en dat was al niet zo veel.
En dan mag hij nog wel naar de aardigste Rechtbank van Nederland. Die betreuren het verloop, die hopen dat hij het weer opgepakt krijgt, die precies willen weten hoe het nu verder moet met hem, want het  duurt al zo lang. Want de zitting gaat wel door, maar het is erg kaal. Drie rechters, een Officier van Justitie, de advocate en ik – zes academici in een veel te grote zaal die zich bekommeren om hem. Maar we missen hem, zonder hem kan het niet. Veel verstand in één vertrek, veel goede wil ook, maar vooral een leegte.
Hij is de leegte. Een leegte die hij dagelijks in zichzelf voelt en die hem angstig en depressief maakt. Binnen de kliniek valt het wel mee met de leegte, dan heeft hij ons en zijn metgezellen. Maar buiten op straat komt de leegte hard naar boven. En dat is wat er gebeurde: uit ellende vulde hij de leegte met cocaïne, dan is hij niet leeg meer. Maar ook zichzelf niet meer. Een moeilijke keus: of de leegte, of zichzelf niet meer zijn. Na jaren van cocaïne was hij helemaal niets meer, of misschien wel alles: leeg en niet zichzelf. Want het helpt niet echt, cocaïne. Met cocaïne is hij een ander, een erg onaangename ander. Dat weet hij wel maar ja – de leegte ….
De vriendelijke Rechtbank is misschien het probleem. Hij weet wel raad met onvriendelijke of agressieve mensen – maar niet met vriendelijke mensen. Die kent hij niet zo goed, die kwam hij niet zo vaak tegen. En nu moet hij de vriendelijke rechters in de ogen kijken en daar komt hij niet uit: dus vandaag is hij ziek, of opstandig, hij is niet gelast om te komen, toch?  - en het vervoer kwam ook te vroeg, en dus ziek en trouwens, het wordt toch niets, gewoon opnieuw verlenging.  Dat zijn de vele redenen  - maar de echte reden is de vriendelijke Rechtbank die hem vorig jaar nog zo complimenteerde met zijn inzet. Want vriendelijke mensen, dat is moeilijk.